Beluister hier de column op de website van ‘Goede morgen Nederland’.

Ochtendhumeur…

Ik ben één grote wandelende ochtendvrolijkheid, op zichzelf al een reden voor irritatie voor mensen met een ochtendhumeur.

Ooit had ik een vriend met wie ik wakker werd, en hij zei letterlijk: ‘De hele dag mag je alles tegen me zeggen maar ‘s ochtends: negeer me gewoon. Die vrolijke toon van je in de ochtend trek ik niet, dus als je geen klap in je gezicht wilt, hou je mond en zet gewoon koffie anders overleef ik het niet.’

En ja, er kwam een dag dat ik dé grote ochtend-klap kreeg.

Nee, het was geen moslimman, niet eens een jood of christen, ook geen sjonnie zonder inhoudingsvermogen, ook geen Harry met een spastische agressiviteitsmeter, zelfs geen gewone man…

Het was een man die overdag een fijngevoelige intellectueel was en in de avond met een borrel een humoristische fantast. Maar in de ochtend werd hij een monster, en het was oké, want hij ‘kon er niets aan doen’.

Een ochtendhumeur, daar leed hij aan. En volgens hem rechtvaardigde dat alles wat hij ’s ochtends zei en deed.

In vele landen bestaat het humeur wel en de ochtend ook, maar samengevoegd als één woord bestaat het niet. ‘Morning sickness’ bestaat wel in Engeland, maar dat is toch iets anders.

Misschien hebben wij Nederlanders een andere kijk op de ochtend of de dag die komen gaat dan andere mensen.

Zo klein als we zijn als landje, zo groot zijn we in het verwoorden van gedachten, meningen en gevoelens.

Ja, gevoelens…

Vaak vindt men gevoelens een overdreven prikkel van gedachten, maar tijdens de ochtend is het gevoel een belangrijk goed. Ochtendhumeur is zelfs een erkend geaccepteerd en in volle begrip beleefd gevoel.

Maar voor mij blijft het moeilijk.

Ik ben geboren in Turkije, gepolderd in Friesland, getogen in Amsterdam, heb gewoond in New York en in London, ben in alle landen en culturen thuis. Maar ochtendhumeur heb ik zelden begrepen.

Vertel mij eens, waarom hebben we in dit klein landje zo’n groot aantal ochtendhumeurders? Is het omdat ons laagland zo’n klaagland is geworden?

Vervuiling van vrolijkheid vind ik het.

Ik wil best begrip tonen als een dag vervelend begint als de telefoon gaat met vervelend nieuws, of de radio met slecht nieuws of de krant met een irritant bericht of je partner die zeurt of je kind dat schreeuwt of je hond die ook aandacht wil… Allemaal legitiem, maar hou het alsjeblieft voor je en bederf niet ook mijn ochtend.