De Kerstwens

Het is nog maar het begin van de dag maar je staat er toch even bij stil..het is vandaag 21 december, wat gaat er vandaag gebeuren? Stel dat de kerst van vorig jaar je aller laatste is geweest?

Ik weet niet wanneer mijn laatste kerst is, maar weet wel dat mijn eerste kerst duizend en een nacht sprookje was.Ik was tien jaar oud, en kwam net naar Nederland.Onbekend maakt niet altijd onbemind, want ik vond de Kerstman zeer boeiend, geestig, onbevangen, fascinerend en mysterieus. Eigenlijk ook meteen de eigenschappen die ik in mannen zoek, zo bleek jaren later.Maar als kind van tien kon ik de Kerstman en Jezus samen niet echt plaatsen.‘Wat had de Kerstman met Jezus te maken?’ vroeg ik aan mijn moeder.‘Eeeh…ze laten beiden wensen in vervulling gaan,’ zei ze.

Bij ons thuis stelde kerst; noch in de naam van Jezus, noch in de naam van de Kerstman, niets voor. Een dag voor de Kerstvakantie nodigde onze meester alle kinderen van de klas uit, om bij hem thuis pannekoeken te eten. Pannekoeken? Voor mij al even vreemd.

Meester Jan had een kerstboom in zijn huis! Ik had nog nooit een kerstboom in mijn leven gezien. Ik rende naar de andere kinderen en zei in mijn gebrekkige Nederlands: ‘Kijk, wat mooi,’ en iedereen keek en zocht naar iets moois maar konden het niet vinden. Toen zei ik: ‘Het boom..’  en ze begonnen allen te lachen, en meester zei: ‘Het is DE boom’. Het kon me niet schelen of het DE of HET was, ‘Boom mmmooi,’ zei ik, en een klasgenoot riep: ‘O, die van ons is veel mooier,’ en de ander zei: ‘Mama wilde dit jaar alle kerstballen in het paars,’ en weer een ander zei: ‘Mijn vader wilde kaarslichten, maar mijn moeder wilde per se echte lichtjes…’

Wat…..? Had iedereen er een? Ik was echt in een sprookjesland beland, we hadden al een Koningin, en nu ook nog de kerstboom met lichtjes en balletjes. Kerst zei me niets, maar DE kerstboom wel. Eenmaal thuis vertelde ik dat ik een kerstboom wilde hebben. Mijn vader zei: ‘Geen sprake van, het is disrespect voor de boom om die in huis te halen en er ballen en lichten in te stoppen, er komt geen boom in dit huis!”. Mijn vaders wil is wet en zijn wet is zijn wil, dus daar viel niets tegenin te brengen.

De volgende dag zag ik in de supermarkt een kerstman, die oliebollen verkocht, ik schreef op een papiertje mijn wens. Ik schreef dertig keer het woord kerstboom en daaronder mijn adres, want die man mocht dan wel wensen in vervulling brengen, maar hij kon nooit weten waar ik woonde. Ik vertelde aan onze buurvrouw dat ik een kerstboom had gewenst van de kerstman in de supermarkt. ‘Ach lieverd,’zei ze, ‘je bent waarschijnlijk het enige kind in dit land die een kerstboom wenst.’

Het was kerstochtend; maar bij ons thuis zei dat dus helemaal niets.We zaten aan het ontbijt, de deurbel ging, mijn vader deed de deur open er stond een grote kerstboom voor de deur met daar achter onze buurvrouw. ‘Ach wat leuk, een kerstboom,’ zei hij verward. Ze had ook lichtjes en slingers meegenomen. Ik had een kerstboom, de mooiste! Toen ging de deurbel weer, mijn vader opende de deur en er stond weer een kerstboom voor de deur, met daarachter de oliebollenkerstman uit de supermarkt….

Zo begon de eerste Kerst in mijn leven. Sinds die tijd is Kerst voor mij de illusie van het mysterie. Als ik met Kerstmis thuis ben, dan heb ik altijd twee kerstbomen. Op kerstavond trakteer ik iedereen op beschuit met muisjes, want Jezus is geboren. Ik wens iedereen een wonderbaarlijke kerst en een hoopvol nieuwjaar!

En…doe een wens, misschien komt hij uit.

Beluister hier de column op de website van KRO Goedemorgen Nederland