Luister hier de column op de website van ‘KRO Goede morgen Nederland’.

Stel, je leert als buitenlander het woord kussen. En dan blijkt dat kussen een dubbele betekenis heeft: kussen om op te slapen en kussen met de lippen. Wat je overigens ook samen kunt doen op een kussen!

En het wordt nog moeilijker; het woord kussen kan namelijk worden vervangen door zoenen. Dan weet je dat zoenen en kussen hetzelfde, maar ook iets anders is. Vervolgens ga je door met de taal en dan ontdek je het woord vérzoenen.

Nee, dat is niet zoenen in de verte, maar weer iets heel anders, namelijk, volgens Van Dale: weer tot vrede brengen.

En dan blijkt dat zoenen veel gemakkelijker is dan verzoenen. Het woord klopt dus toch: het VERzoenen ligt verder dan je hoopt.

Om te zoenen heb je twee mensen nodig. Ik zeg altijd: geluk is net een zoen, je moet het delen om ervan te genieten. Maar om echt te verzoenen heb je wel heel veel nodig. Soms een heel gezin, of een hele afdeling collega’s, of je buren, of misschien je vriendenkring, of je hele verleden, of het hele land waar je geboren bent of waar je bent aangekomen.

En soms is het nóg moeilijker, wanneer je ontdekt dat de werkelijke verzoening binnen in jezelf zit. Hoe vergevingsgezind ben je? Ben je sterk genoeg om los te laten? Laat je het los en laat je het niet vallen? Of laat je het vallen en laat je het niet los? Hoe ga je daarmee om? Ga je er überhaupt mee om? Of laat je het gewoon? Of gebruik je de uitweg: ‘Ik zie wel’? De uitweg zonder weg?

Alle theorieën over chakra’s en die van Chopra: ze klinken allemaal even mooi, maar zie ze maar eens toe te passen wanneer je je scheel ergert.

Ik heb bijvoorbeeld buren die over alles klagen.

Ik zette een muurtje om mijn tuin om het geluid van de auto’s niet te horen; mijn buren klaagden en de muur werd een Berlijnse muur – het werd een groot drama en de muur moest weg. Toen plantte ik coniferen, maar mijn buren hadden via internet en de satelliet gezien dat de bomen wel 50 centimeter op de grond van de gemeente waren gepoot, en 200 coniferen moesten eruit en opnieuw worden geplant.

Ik liet een hek maken, en het licht van het hek irriteert ze.

Ik parkeer mijn auto op straat, en dat vinden ze vervelend.

Wat is dat toch in dit land? We zitten zo in elkaars straat, land, op elkaars lip, in elkaars ogen, dat laagland klaagland is geworden.

Maar er is wel een voordeel… ik ben echt geïntegreerd, want ook ik klaag me soms suf.

En me verzoenen met de buren? Er is altij hoop..