Luister hier de column op de site van ‘KRO Goedemorgen Nederland”

Verkleinwoorden:

Nederland is een klein landje. Maar groot in denken en doen.

En daarmee houdt groot op. Verder wordt alles hier verkleind.

Ik heb bijvoorbeeld vrienden, die een feestje geven. En als je naar zo’n feestje gaat, dan neem je een bloemetje mee. Of een cadeautje, in ieder geval een aardigheidje. En op zo’n feestje krijg je een kopje koffie of een colaatje.

In de hele wereld heet het gewoon cola, maar bij ons een colaatje.

Waarom verkleinen we alles?

Misschien omdat Nederland een klein landje is.

Of omdat we zuinig zijn.

Of al blij met een beetje.

Of niet zulke grote verwachtingen hebben van het leven en van onszelf.

Of juist weinig verwacht om maar niet teleurgesteld te worden – want dat zijn we vaak… bang om teleurgesteld te worden. Dus dan maar liever niks verwachten.

‘Verwacht maar een beetje, en als het meer wordt dan is dat meegenomen,’ is misschien wel een stil soort motto in dit land.

Alhoewel… stil??

‘op zo’n feestje vind ik de hapjes karig en zo’n gefrituurd vlammetje vind ik vaag en vraag wat er in zit. Niemand weet het en dan zeggen ze:

‘Nil, je verwacht te veel’.

Ik mag toch wel iets verwachten? Op zijn minst dat ik weet wat ik eet?

Neehee, veel te veel verwacht.

Wat je eet, is niet wat je denkt en wat je ziet is niet wat je hoopt, wat je krijgt is niet wat je verwacht, dus het ligt aan jou… jij verwacht gewoon te veel.

Een verwachtingetje is een dingetje.

Zelfs de zon heet hier het zonnetje..

Ik begrijp het wel: voor niets gaat het zonnetje op hier.

Aha… Dus toch zuinigheid?

Misschien heet het zonnetje omdat het maar zo weinig schijnt.

Of: ‘Kom maar een hapje eten,’ zeggen mensen rustig.

Mag het ietsje meer zijn? denk ik dan.

Als ik een treinkaartje koop, zeg ik: ‘Een enkeltje Maastricht,’ en niemand kijkt ervan op. En…kel…tje Maastricht… man, dat is 350 kilometer verderop!

Ik heb een klein groepje vrienden en die vragen mij of ik eventjes wil komen helpen verhuizen. Eventjes…dat schept noch veel verwachtingen, noch bezwaren… het is maar ‘eventjes’, maar dat duurt dan uren.

Of verkleinen we alles om dingen milder te maken? Gehaktballetje…om de waarheid achter het gehakt te verdoezelen.

Nee, dat is te ver gezocht.

We zijn een eerlijk landje.

Alles wordt grondig bekeken en goedgekeurd.

Toch?

Keurmeesterstempels zie ik vaak op de verpakkingen.

Maar hoe gaan die keuringen dan?

Of is het gewoon een stempeltje dat je als producentje kunt kopen, net zoals wij burgers postzegeltjes kunnen kopen?

Ik weet het niet… ik kan ook niet alles weten, ik ben ook maar een vrouwtje!