‘Best raar… Voor een land dat vind dat tradities niet moeten vastroesten en met de tijd mee moeten gaan, helemaal als het gaat om geloofskwesties, vind ik nu wel dat jullie opeens vastroesten in jullie eigen tradities,’ zegt mijn  nichtje.

Ik ben verontwaardigd en zeg: ‘Jaaa, maar dit is zoiets kinderachtigs wat je nu zegt… het is een kinderfeest, het heeft iets vrolijks… ga daar nou niet rare dingen achter zoeken, bovendien je weet niet eens waar jij het over hebt, je bent maar een toerist in dit land.’

‘Nou, en jij bent geboren in Turkije,’ zegt mijn nichtje.

‘Ja en dat is totaal irrelevant, want ik ben gepolderd in Nederland en heb alle tradities van alle landen lief.’

Jezus, Mohammed, Adonai, Sint Nicolaas en Petrus nog aan toe… Het lijkt wel een vicieuze cirkel, de discussie van Pieten, het gaat natuurlijk al heel lang niet meer over de pieten. Iemand moet voor zondebok spelen en dat is Piet in dit geval, maar het moet toch ergens stoppen..

Het aller mooiste zwartepietenverhaal vind ik nog dat van Vincent Bijlo.

Hij zegt altijd dat hij mensen die kunnen zien zo zielig vindt. Want wij blinden oordelen tenminste niet op uiterlijk, zegt hij dan.

Zij hadden op hun blindenschool als kind ook zwartepietenfeest, en natuurlijk was niemand geschminkt… dat maakt immers niet uit als je blind bent.

Toen heeft een jongetje dat wel kon zien, hen verraden, door te zeggen: jullie zijn helemaal geen zwarte pieten, maar gewoon witte pieten.

Waarop de blinde piet zei: ach, wat maakt het toch uit, we hebben onze cadeautjes en het was een leuk feest.

En dat is het: om het leven als een leuk feest te zien, moet je je niet blind staren op verschillen.